Abner Shimony – Tibaldo i dziura w kalendarzu

To, co Juliusz Cezar wprowadził w I wieku p.n.e., papież Grzegorz XIII poprawił w październiku 1582 roku. Celem owej reformy było lepsze dopasowanie świąt chrześcijańskich do zjawisk niebieskich: przestał obowiązywać kalendarz juliański, zastąpiono go gregoriańskim. Nie wszystkie kraje Europy podporządkowały się papieskiej bulli od razu. Ale pierwszym, który skutecznie oprotestował reformę kalendarza, był mały Tibaldo z Bolonii. Udało mu się bowiem – jako jedynemu – załatać podczas audiencji u Grzegorza XIII dziurę w kalendarzu.

Abner Shimony jest znanym filozofem nauki, który nie waha się roztrząsać fundamentalnych kwestii nawet wówczas, gdy trzeba stanąć na ubitej ziemi vis-a-vis Rogera Penrose’a. Polscy czytelnicy mogą się o tym przekonać, studiując komentarz Shimony’ego do książki Penrose’a „Makroświat, mikroświat i ludzki umysł”, która ukazała się w Polsce w 1997 roku (komentarz został w niej zamieszczony). Tym razem mamy okazję poznać łagodniejszą stronę Shimony’ego – rozkochanego w renesansowej Italii, opisującego przygody chłopca, który postanowił nie oddać swych urodzin bez walki.