Ada Kessler – Nie chcę nocy

„Książka Ady Kessler jest świetna, jeżeli takiego określenia można użyć w stosunku do wstrząsającego swą autentycznością ludzkiego dokumentu. Temperatura emocjonalna i absolutna szczerość wypowiedzi sprawiają wrażenie, że czytamy rzecz pisaną na świeżo, bez świadomej obróbki i bez pisarskich ambicji. Autorce idzie wyłącznie o to, aby dać świadectwo straszliwym czasom masowego ludobójstwa, aby wypowiedzieć, wykrzyczeć swe przerażające doświadczenia, przeżycia i kompleksy. Myśl o reakcjach ewentualnego czytelnika jest jej najzupełniej obca. I na tym właśnie polega siła pamiętnika, nie tylko ludzka, humanitarna, ale i literacka…”

[Janusz Wilhelmi]   źródło opisu: Wydawnictwo Poznańskie, 1962 źródło okładki: ze zbiorów użytkownika takisobiejac