Agnieszka Kacprzyk – Klinika kukieł

Wydawało im się, że wszystko o sobie wiedzą. Szóstka przyjaciół wędruje po górskiej głuszy, z dala od pośpiechu i chaosu miasta. Nietknięta ludzkim działaniem przyroda stwarza im doskonałe warunki, aby zajrzeć w głąb siebie. Do głosu dochodzą skrywane namiętności, obsesje i kompleksy. Ich wzajemne losy zaczynają się niebezpiecznie krzyżować i splatać. W Klinice kukieł poszukiwanie miłości nierozerwalnie łączy się z pokusą, fantazjami i zdradą. To nieustanne przywdziewanie masek, intryga i gra, w której każdy musi odpowiedzieć sobie na pytanie, kim jest i czego tak naprawdę pragnie.
„Odświeżona, otulona w babciny sweter, spod którego wystawał czerwony kaptur, przysiadła na stromym zboczu góry i wpatrzyła się w odległą kotlinę, w której wiły się mgławicowe kłęby. Poranne słońce kładło już swoje miłe szczypnięcia na odsłoniętej twarzy i dłoniach, a czyste bezchmurne niebo pogodniało niebieską intensywnością. Leśne życie wrzało w najlepsze i tylko oni, przybysze z innej krainy, spali, lekceważąc tryb życia natury. Chyba po raz pierwszy Ewa poczuła się naprawdę dobrze w tej swojej dziwnej samotności. Słuchała odgłosów ptactwa, obserwowała to niepojęte, spokojne trwanie dookoła, aby wreszcie zrozumieć, że powoli ona sama wypełnia się prostym rytmem ? a jej wszystkie histerie, wydumane problemy są niczym wobec bytu, który oto rozciąga się w całej okazałości. Nie była jego cząstką. Czuła dlań podziw, może nawet respekt, ale gdzieś w głębi ciążyła jej rola podglądacza, intruza. Należała do świata pośpiechu, ruchu, uporządkowanego chaosu.” (fragment książki)   źródło opisu: http://replika.eu/katalog_ksiazek.php?wyd=1&id…(?) źródło okładki: http://replika.eu/katalog_ksiazek.php?wyd=1&id…»