– Akademia anypatii

W piątej części rodzeństwo Baudelaire’ów trafia do szkoły z internatem, której motto brzmi Memento mori (łac. „Pamiętaj, że umrzesz”). Hrabia Olaf udaje tutaj nauczyciela wf-u o nazwisku trener Dżyngis, który nosi wysokie trampki i turban, aby zakryć tatuaż z wizerunkiem oka oraz podłużną, pojedynczą brew. Rodzeństwo trafia tam również do tak zwanej „Budy dla sierot”, w której spotykają kraby, grzyby i zieloną tapetę z serduszkami. Baudelaire’owie spotykają się tam również z niemiłą dziewczynką o imieniu Karmelita Plujko. Mają przez nią wiele nieprzyjemności. Spotykają tam też przyjaciół – Izadorę i Duncana Bagiennych, którzy są trojaczkami i twierdzą, że ich rodzice oraz brat zginęli w pożarze. Poza tym Bagienni posiadają własny majątek w postaci szafirów.

Klaus i Wioletka uczą się rymowanek oraz długości różnych przedmiotów, a Słoneczko wykorzystywane jest przez wicedyrektora Nerona do pracy sekretarki. Oprócz tego nocami są zmuszane do ciężkich treningów przez Dżyngisa, co popiera Neron. Dzieci przez te treningi zaniedbują naukę i łamią kilka zasad szkoły m.in nie przychodzą na koncert Nerona na skrzypcach. Grozi im za to wydalenie ze szkoły oraz oddanie dzieci pod opiekę Olafowi. Dzieci starają się przygotować do egzaminu, który jest ich ostatnią szansą, a Bagienni im pomagają. Oprócz tego Bagienni prowadzą w bibliotece szkolnej badania na temat pożaru domu Baudelaire’ów. Lecz kiedy dzieci zdają egzamin, a Bagienni odkrywają prawdę, Hrabia Olaf uprowadza Izadorę i Duncana, którzy zdążyli Baudelaire’om przekazać tylko skrót WZS.   źródło opisu: www.wikipedia.pl źródło okładki: wikipedia.pl