Albert Camus – Obcy. Upadek

„Upadek” należy, obok „Dżumy”, dramatów „Kaligula”, „Stan oblężenia” i „Sprawiedliwi” oraz tomów esejów „Mit Syzyfa”, „Człowiek zbuntowany”, do najważniejszych utworów Alberta Camusa, najwybitniejszego przedstawiciela egzystencjalizmu, laureata Nagrody Nobla (1957). Amsterdamska spelunka, której szyld o egzotycznej nazwie „Mexico City” wabi w portowej mgle… Jean-Baptiste Clamence przychodzi tu co wieczór rozgrzać się kieliszkiem jałowcówki i załatwić swoje podejrzane interesy. Ten dziwny wygnaniec, pokątny adwokat, służący radą sutenerom i prostytutkom, był niegdyś wielką figurą paryskiej palestry, cieszył się powszechnym szacunkiem, miał wielkie powodzenie u kobiet. Czuł się szlachetny i niejako skazany na sukces, aż do dnia, kiedy na moście na Sekwanie wydarzyło się coś, co sprawiło, że ujrzał swoje dotychczasowe życie w zupełnie innym świetle. Teraz już wie, że jest w i n n y i że nie ma dla niego przebaczenia.

„Obcy” to mikropowieść autorstwa francuskiego pisarza i noblisty Alberta Camusa, przedstawiająca losy człowieka wyobcowanego w świecie zła i hipokryzji, wydana w 1942 roku. Najsłynniejsza obok „Dżumy” powieść Camusa. Tematy poruszane w książce są często wymieniane jako przykłady egzystencjalizmu. Głównym bohaterem jest Meursault, Francuz, który zabija Araba poznanego w Algierze. Powieść podzielona jest na część pierwszą i drugą: z punktu widzenia mężczyzny przed i po zabójstwie.

„Obcy” przełożyła Maria Zenowicz.
„Upadek” przełożyła Joanna Guze.   źródło opisu: www.antykwariatnws.pl źródło okładki: zdjęcie autorskie