Aleksander Minkowski – Błękitni z latającego talerza

(z okładki)
– Przestaniesz się wygłupiać? – rzuciłem.
– Uroczo wyglądaliście trzymając się za ręce. – Wilga znowu mrugnęła do mnie. – Zobaczyłem przypadkiem.
– Nie było żadnego trzymania rąk – powiedziałem. – Ledwo dotknąłem jej łokcia, przypadkiem podczas rozmowy. Dobrze wiesz, jeśli nas widziałaś.
Wilga przystanęła. Zerwała długie źdźbło trawy, rozgryzła je. Wzruszyła ramionami. – Jak gdybym była twoją dziewczyną. Naprawdę myślisz, że mnie to obchodzi?