Aleksandra Reimann – Muzyczny styl odbioru tekstów literackich. Iwaszkiewicz – Barańczak – Rymkiewicz – Grochowiak

Tytuł książki sugeruje problematykę stylu odbioru z obszarów pogranicznych, wpisanych w sferę pokrewieństwa i powinowactwa sztuk […] W centrum zainteresowania znajduje się muzyka w literaturze, której zrozumienie wymaga ustalenia nowych zasad czytania tekstu – muzycznego stylu odbioru. Śledzenie intertekstualnych relacji będzie jak najbliższe percepcji muzyki i zgodne z wyznaczonymi przez nią zwyczajami. Dzieło literackie skomponowane (i odczytane) według prawideł inspirowanych sztuką dźwięku może się wydawać niespójne. Rozpoznanie wpisanego w nie innorodzajowego porządku, często bardzo kompozycyjnie restrykcyjnego, wprowadza w międzytekstową przestrzeń. Choć przedmiotem badań są konstrukcyjne filiacje literacko-muzyczne, trzeba zaznaczyć, że itwór literacki wielokrotnie naprowadza na inne niż tylko muzyczne tropy. Najczęściej bowiem muzyka nie jest jedynym celem, lecz pretekstem do podjęcia tematów filozoficznych, egzystencjalnych, metatekstowych … Być może stylizacja dzieła literackiego na kompozycję muzyczną jest zatem podyktowana szukaniem „formy bardziej pojemnej” – przywołajmy słowa Czesława Miłosza – która sztukę ubierze w „kostium nowy”? Sięganie po kod muzyczny umożliwia podjęcie gry intertekstualnej, obecnej na różnych płaszczyznach utworu, a podejmowanej bądź zaniechanej od dociekliwości interpretatora oraz wpisanych w tekst literacko-muzycznych związków (fragment rozdziału pierwszego)   źródło opisu: tylna okładka źródło okładki: http://ksiegarnia.pwn.pl/produkt/186988/muzyczny-s…»