André Gide – Pokarmy ziemskie

„Przedziwne losy miała ta książka. Wydana w roku 1897, zyskała szeroki rozgłos dopiero w ćwierć wieku później. W momencie powstania była zbyt nowatorska formalnie (ani to proza, ani wiersze – utwór pokrewny Zaratustrze), a gorsząca swą treścią. Później „Pokarmy…” i porywały, i budziły sprzeciw. Miały zawziętych wrogów i zapamiętałych wielbicieli. Głosiły hedonizm, zerwanie z konwenansami, porzucenie oficjalnej religii na rzecz panteizmu – kultu przyrody i ciała. (…) Żadna książka francuska z tego okresu nie zyskała tak burzliwej sławy jak „Pokarmy”, żadna nie była tak wielbiona – i tak atakowana. Po I wojnie światowej stała się ewangelią młodego pokolenia. (…)” – Maria Leśniewska