Andrzej Jan Noras – Kant a neokantyzm badeński i marburski.

Praca jest próbą wyjaśnienia powiązań spuścizny filozoficznej Kanta z neokantyzmem dwóch najbardziej znaczących szkół, a mianowicie szkoły badeńskiej (W. Windelband, H. Rickert i E. Lask) i szkoły marburskiej (H. Cohen, P. Natorp i E. Cassirer). Jest to problem ważny, choć nieczęsto podejmowany w literaturze polskiej, mimo iż wzniecał ogromne spory, wyznaczając kierunek rozwoju filozofii u schyłku XIX i na początku XX wieku.

Autor ukazuje związek z kantyzmem filozofów, których – w powszechnej opinii – z neokantyzmem się nie wiąże, a mianowicie Martina Heideggera i Nicolaia Hartmanna. Akcentuje metafizyczny charakter ich wykładni kantyzmu, przy założonym programowo odejściu obu filozofów od neokantyzmu. Neokantyzm, bowiem obydwu szkół (przedstawiony monograficznie w drugiej części pracy) zarówno Hartmann, jak i Heidegger postrzegają jako ograniczenie myśli samego Kanta.

Praca pokazuje historyczny i problemowy charakter filozofii przełomu wieków.   źródło opisu: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego 2005 źródło okładki: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego 2005