Andrzej Milewski – Medytacje Teatru Post Mortem

Pięć utworów dramatycznych przedstawionych w niniejszym tomie (Pożegnanie, Ostatnie Słowo, Towarzysz Król, Słuchaj-O-Izraelu! i Orfeusz z Ardoyne, z których dwa ostatnie przedstawiamy także w oryginalnej wersji angielskiej), to medytacje o sztuce zachowującej kreacyjną suwerenność wbrew arbitralnym, analitycznym racjonalizacjom narzucanym przez nauki ścisłe, wbrew ideo-logiom; o sztuce wychodzącej naprzeciw przemożnemu poczuciu bezradności i zagubienia człowieka — będącym wszakże również nieodzownym tworzywem i katalizatorem każdej autentycznej dramaturgii.
W Teatrze Post Mortem nie chodzi o budowę nowej katedry ku czci bóstwa przepychu. Tu chodzi o sztukę, która choćby na chwilę zaniepokoi ludzkie serce, po czym utonie w duszy świata niczym sen o wielkim pożarze świętych relikwii, których nikt nie zdołał ocalić. Sen o artyście, który podkładając ogień, zdołał — choćby na chwilę — ocalić samego siebie. I który zatracił się w śnie tylko po to, aby móc się z niego przebudzić.   źródło okładki: http://www.tchu.com.pl/wydawnictwo/milewski_teatr_…»