Andrzej Siemaszko – Atlas przestępczości w Polsce 5

       Czy kryminologom grozi bezrobocie? Nie sądzę, niestety. Mam
bowiem nieodparte wrażenie, że działalność przestępcza przenosi się
stopniowo ze sfery realnej do wirtualnej, gdzie możliwości wydają się
wręcz nieograniczone (często jeszcze nawet nie do końca zidentyfikowane,
nie wspominając już o reakcji prawnokarnej), ryzyko zaś — minimalne.
Sieć zapewnia anonimowość — to truizm. Lecz właśnie w realnym lub
wyimaginowanym poczuciu anonimowości (ergo — bezkarności)
działa cała rzesza oszustów internetowych, liczba zaś ofiar sięga
niekiedy kilkudziesięciu lub nawet kilkuset tysięcy.

       Dla porządku dodajmy jednak, że w sferze realnej przestępczość
ulega korzystnym przemianom. Staje się ona coraz mniej brutalna;
bardziej cywilizowane formy przybiera nawet działalność zorganizowanych
grup przestępczych (co wcale nie oznacza, że jest ona mniej groźna,
zwłaszcza dla gospodarki kraju). Jeszcze kilkanaście lat temu ich
aktywność obejmowała głównie prostytucję, wymuszenia haraczy, porwania
dla okupu, napady na tiry oraz inną działalność rozbójniczą, obecnie zaś
są to wyłudzenia podatku VAT i dotacji unijnych, nielegalny handel
paliwami, produkcja i przemyt papierosow18 oraz narkotyków. O tej
zasadniczej przemianie oblicza przestępczości zorganizowanej również —
jak się wydaje—zadecydował w dużej mierze rachunek zysków i strat.

        Wśród specjalistów od przestępczości — w sferze zarówno teorii,
jak i praktyki — będą zatem niebawem dominowali księgowi oraz
informatycy, cała reszta będzie się musiała przekwalifikować.
  źródło opisu: Matras źródło okładki: Matras