Andrzej Ziółkowski – NATO w XX wieku. Transatlantyckie zależności

Przekreślenie walki ideologicznych systemów, nazywanej przez jej współczesnych „zimną wojną”, dało początek nowym wielkim nadziejom, jakie zwykle wiąże się z trwałym pokojem. Już poprzez sam akt poszerzenia na Wschód Pakt Północnoatlantycki udowodnił, że jest gotowy do podejmowania nowych wyznań, a jego rola nie ogranicza się wyłącznie do czuwania nad tym, aby uprzedni, bipolarny układ świata nie odrodził się. Jednak przez ten akt poszerzenia, jak i przez fakt, że Pakt Północnoatlantycki stał się militarnym molochem gotowym zgnieść każde zarzewie buntu przeciwko nowemu układowi sił na międzynarodowej arenie, światowy system bezpieczeństwa stanął na rozdrożu. Nowe nadzieje przyniosły ze sobą również i nowe obawy, wyrażane zarówno przez kraje wobec NATO zewnętrze, jak i przez samych członków Paktu. Nie jestem bowiem do końca jasne, jak zapewnić temu militarnemu gigantowi jasną wizję praworządności, tak, aby zarówno pronatowsko jak i antynatowsko nastawieni obywatele Ziemi mogli bez obawy powierzyć mu nie tylko swoje bezpieczeństwo, ale i swoją państwową suwerenność.   źródło opisu: Dom Wydawniczy Bellona, 2002 źródło okładki: Zdjęcie autorskie.