Anna Janko – Koronki na rany

Tom wierszy „Koronki na rany” (1988) jest jednym z ważniejszych zbiorów w twórczości poetki.
Punktem centralnym i wyjściowym świadomości w nim sportretowanej była następująca życiowo sceptyczna konstatacja:
Oni nam to zrobią
w tym samym języku
we wspólnym kraju
oni nas rozdzielą
żebym zapamiętała że moje jest tylko moje życie
a raczej ten ogryzek
który pozostaje z niego wśród ludzi
„Oni” z tego wiersza to oczywiście administratorzy stanu wojennego, ale można rozumieć ten wiersz uogólniająco. Dotyczy wówczas wszystkich „onych”, wszystkich „innych”, każdego „drugiego człowieka”, który wyobcowuje nas z prywatności, z ufnego przeżywania naszych dni. Takie alienowanie nadaje codzienności chłodny styl, w uczucia wkrada się gorycz niespełnienia, a nawet staje się ona samym sednem uczuć:   źródło opisu: http://culture.pl/pl/tworca/anna-janko źródło okładki: zdjęcie autorskie