Anna Kahan – Dziennik Anny Kahan 1914-1916

Książka składa się z trzech części. Pierwsza, główna od której pochodzi tytuł, to Dziennik napisany przez Annę Kahan, w czasie gdy mieszkała w Siedlcach. Kolejne to wspomnienia Moje pierwsze sześć lat w Ameryce oraz autobiograficzne opowiadanie – Moi rodzice uciekli z domu w dwa miesiące po ślubie.
Autorka – Chana (Anna) Kahan urodziła się w Siedlcach w 1901 roku. Jej ojciec, Abraham Hersz Kahan, był rzeźnikiem, współwłaścicielem jatki. Matka, Rojza z Lubelskich, zajmowała się wychowaniem pięciorga dzieci: Brachy, Chany (Anny), Chaima Lejba, Aarona i Sary. Rodzina mieszkała przy ulicy Jatkowej 8 (obecnie Czerwonego Krzyża).
Jako dziewczynka czytała bardzo dużo w jidysz, po polsku i rosyjsku. Po wybuchu I wojny światowej rozpoczęła pisanie dziennika w języku jidysz. Dziennik ten obejmuje okres od 31 grudnia 1914 roku do 26 września 1916, czyli do wyjazdu Anny z jej siostrą Brachą do Ameryki. Chana opisuje w nim: życie codzienne niezamożnej rodziny żydowskiej w Siedlcach, wydarzenia wojenne, których była świadkiem, stosunki pracy w zakładzie kapeluszniczym, życie towarzyskie i kulturalne jej kręgu młodzieży oraz dzieli się wrażeniami z czytanej literatury.
Chana (Anna) Kahan przedstawia na kartach swojego Dziennika rzeczywistość wojenną (okres I wojny światowej) widzianą oczami młodej wchodzącej w dorosłe życie w okresie brutalnej wojny. Chana od najmłodszych lat żyła nadzieją na lepszą przyszłość w Ameryce, bo o tym mówiło się w jej domu. Były jednak okresy, że traciła swój optymizm widząc wszechobecną biedę, nędzę i wykorzystywanie biednych przez bogatych. Sama spotkała się z takim traktowaniem podczas pracy w zakładzie kapeluszniczym. Nie mogła pogodzić się z ilością cierpienia, jakiego doświadczał naród żydowski. Zbyt szybkie dorastanie, brak dzieciństwa, wielkie współczucie i empatia dla innych sprawiły, że Anna zaczęła instynktownie wyczuwać wokół siebie nieszczęście i cierpienie innych. Każdemu chciała pomóc, jednak nie było to możliwe. Ta chęć pomocy bliźnim pozostała jej aż do końca życia (1993 rok).
Książka została wydana przez siedleckie Stowarzyszenie tutajteraz (www.tutajteraz.org). Przypisy opracował Edward Kopówka we współpracy z Michaelem Halberem i Moniką Konopką.   źródło opisu: http://www.muzeumsiedlce.art.pl/pl/site/213/wydawnictwa.html źródło okładki: http://www.muzeumsiedlce.art.pl/pl/site/213/wydawnictwa.html