Anna Róża Burzyńska – Maska twarzy. Twórczość dramatyczna Stanisława Grochowiaka

Przezwyciężeniu własnej „niewidzialności” służą w twórczości Grochowiaka rozmaite strategie: na poziomie konstrukcji – rozszczepianie podmiotu lirycznego na persony oraz przybieranie ról i masek; na poziomie treści – obecny w wielu miejscach motyw lustra czy (auto)portretowania, figura rozbioru anatomicznego – sekcji, rozmaite wątki erotyczne, postaci sobowtórów; wreszcie tematyzowanie dramatu i teatru. Dramat to przymierzalnia kostiumów-ról, to laboratorium, w którym testuje się możliwości zachowań w różnych sytuacjach. Teatr służy bezpośredniej konfrontacji iluzji z rzeczywistością, mitu z codziennością, życia ze śmiercią. Ze swoimi kostiumami, maskami, charakteryzacją, domalowanymi rumieńcami i szerokimi uśmiechami bywa też sposobem ucieczki od przemijalności.   źródło opisu: http://www.akademicka.pl/index.php?detale=1&a=1&id=116037 źródło okładki: http://www.akademicka.pl/index.php?detale=1&a=1&id=116037