Anna Walencik-Topiłko – Wierszyki pisane przez ciche szumy i syki

Ćwiczenia logopedyczne są czasem po prostu nudne:

Powtarzanie do lusterka tych samych głosek nie ma w sobie niczego ciekawego – Zupełnie inaczej wiersze Cioci Gadułły. W pierwszej książce z serii znajdują się często zabawne i zaskakujące wierszyki wykorzystujące szeregi syczący, szumiący i ciszący. Wiersze podzielono na cztery części: w pierwszej znajdują się wierszyki tylko z głoskami ciszącymi, w drugiej tylko z syczącymi (z wyjątkiem ostatniego wiersza), w trzeciej tylko z głoskami szumiącymi (także z wyjątkiem ostatniego utworu). W ostatniej części znajduje się miszmasz. Utwory tu zawarte mają głoski wszystkich trzech szeregów. Taki układ pozwala na spokojne i rzetelne opanowanie trudnych dźwięków, a następnie ich utrwalenie.

Książka przyda się nie tylko logopedom pracującym z np. sepleniącymi dziećmi. Będzie też znakomitą wprawką dla innych osób, które często wypowiadają się na forum, pozwoli im bowiem porządnie przećwiczyć i udoskonalić dykcję.

Pozycja przeznaczona jest do kształcenia poprawnej wymowy głosek ciszących (ś, ć, ź, dź), syczących (s, c, z, dz) i szumiących (sz, cz, ż, dż) u dzieci, które mają z tym problemy (sygmatyzm, parasygmatyzm, mogisygmatyzm). Wiersze zebrane w książce służą wywoływaniu, korygowaniu i utrwalaniu danej głoski i są tak ułożone, by dziecko mogło skoncentrować się na jednym szeregu i dopiero po jego opanowaniu musiało łączyć jego głoski z głoskami z kolejnego szeregu.

Przed pierwszymi trzema rozdziałami znajduje się opis prawidłowego ułożenia artykulatorów w trakcie wypowiadania odpowiednich głosek, który będzie doskonałą pomocą zarówno dla logopedy, jak i rodzica pracującego z dzieckiem.

Książka jest pięknie ilustrowana, dzięki czemu dziecko chętnie będzie po nią sięgać. Autorka poleca czytanie wierszyków także jako ćwiczenie dykcji.