Anne-Lise Boge – Uwięziona

Mali martwi się o swoje dzieci. Dorbet uległa urokowi młodego dziedzica z sąsiedztwa i gotowa jest zrobić dla niego wszystko. Ruth nie może sobie znaleźć miejsca w domu. Wypatruje jedynie listu, który ciągle nie nadchodzi. Dziewczyna chudnie z tęsknoty, jest coraz bledsza, coraz bardziej milcząca…

„Mali pogłaskała Ruth po chudych plecach.
– To minie – powiedziała. – Potrwa jakiś czas, ale w końcu minie.
– To nigdy nie minie! – zawołała Ruth. – Samuel i ja… bo dla mnie nigdy nie będzie istniał nikt inny. I Samuel powiedział, że dla niego też nie. Że my… Powiedział, że spotkamy się następnego lata i wtedy…
– Jeśli tak powiedział, to z pewnością słowa dotrzyma – przerwała jej Mali spokojnie. – To przecież człowiek w służbie Boga, o ile mi wiadomo uczciwy pod każdym względem. Dotrzyma słowa.
Ruth skinęła głową, ale jej oczy napełniły się łzami.
– To dlaczego w takim razie on się do mnie nie odzywa? – wyszeptała zrozpaczona”.