Arystoteles – Etyka wielka. Poetyka

Etyka wielka podejmuje zagadnienia powtarzające się w greckiej refleksji nad ludzkim działaniem i życiem, a dziś wracające także w dyskursie popularnym oraz psychologicznym: czym jest szczęście, przyjaźń, umiar, nadmiar, niedostatek, rozróżnianie dobra i zła. Filozof zastanawia się, jak kierować namiętnościami i pragnieniami, rozważa poszczególne dobra i cnoty. Z ujmującą prostotą pisze o panowaniu nad sobą – odwiecznym ludzkim kłopocie – ale też o życzliwości dla siebie samego, przyjaźni z samym sobą. I jak się wydaje, to właśnie Arystoteles powołał do życia słowo ehtikos.

Poetyka zasłynęła w kulturze popularnej dzięki Umberto Eco i jego Imieniu róży. Istotnie, Arystoteles z pewnością napisał więcej niż to, co doczekało naszych czasów, tj. traktat na temat tragedii. W zaginionej księdze Poetyki na temat komedii znalazły się m.in. rozważania o śmieszności i o katharsis. Ocalałe fragmenty – dotyczące tylko tragedii – są jednak niezwykłe. Pozwalają śledzić pierwsze analizy języka i stylu oraz pierwsze ustalenia na temat krytyki literackiej.   źródło opisu: http://ksiegarnia.pwn.pl/produkt/35499/wielcy-filozofowie-t-2.html źródło okładki: http://ksiegarnia.pwn.pl/produkt/35499/wielcy-filozofowie-t-2.html