Asha Miró – Córka Gangesu

Niezwykłe losy małej hinduskiej dziewczynki dowodzą, że bezinteresowna miłość pokonuje wszystkie bariery: językową, obyczajową, kulturową, rasową. Ukazują również, że oddanie i wsparcie rodziców budzi w dzieciach potrzebę niesienia pomocy innym.

Pięcioletnia Asha mieszkała w sierocińcu w Bombaju. Pragnęła tylko jednego – mieć rodziców. Jej wielkie marzenie spełniło się, gdy została zaadoptowana przez hiszpańskie małżeństwo. Przybrani rodzice otoczyli ją miłością, przekazali swoje wartości, zapewnili jej wykształcenie. Po dwudziestu latach bohaterka dziennika “Córka Gangesu” – Asha Miró – zapragnęła odwiedzić kraj swojego pochodzenia. Chciała odnaleźć swoje korzenie i poznać Indie, pomagając jednocześnie mieszkańcom tego kraju. Dlatego zdecydowała się na wyjazd jako wolontariuszka organizacji pozarządowej SETEM.
Asha – z wykształcenia nauczycielka – została skierowana do pracy w szkole. Program nauczania w tej nietypowej placówce został dostosowany do potrzeb dzieci pracujących. Dzielą one swój czas na naukę i pracę. Zwykle mają na utrzymaniu rodzinę; najczęściej jest to spowodowane alkoholizmem ojca. W szkole dzieci zdobywają wiedzę niezbędną do funkcjonowania w społeczeństwie. Uczą się dodawać i odejmować, żeby nikt ich nie oszukał, poznają podstawy angielskiego, aby porozumieć się z turystami, uczą się zawodu. Są pilne i mają pełną świadomość, że zdobyta wiedza pomoże im w życiu.

Asha wspomagała także wolontariuszy pracujących w ośrodku dla samotnych kobiet odrzuconych przez społeczeństwo. Oprócz żywności i leków kobiety otrzymują tam również współczucie i zrozumienie, odzyskują godność i szacunek dla samych siebie. Uczą się zawodów, które pozwalają im wykonywać samodzielnie rękodzieła i utrzymywać się z ich sprzedaży.

Kolejnym miejscem pracy wolontariuszy, które odwiedziła Asha, było “zagłębie wodne” w Dindori. Ich działalność w tym rejonie skierowana jest na wykorzystanie w porze suchej nadmiaru wody monsunowej. W tym celu budowane są specjalne zbiorniki, w których przechowuje się zapasy wody. Wolontariusze stworzyli tam sieć doradztwa rolniczego, uczą rolników nowych technik, a organizacja przyznaje im nieoprocentowane kredyty.

Pracując jako wolontariuszka Asha jednocześnie, krok po kroku, zbliżała się do odkrycia tajemnicy swoich narodzin.

Pobyt w Indiach wywarł ogromny wpływ na życie bohaterki. Odkryła swoją tożsamość – poczuła się związana z tym pięknym krajem pełnym niewyobrażalnych kontrastów. Jednocześnie zrozumiała, jakie obawy musiały towarzyszyć jej przybranym rodzicom, kiedy adoptowali hinduską dziewczynkę. Wiedząc, że wszelkie trudności pokonali, dając jej bezwarunkową miłość, Asha Miró, po powrocie do Hiszpanii, postanowiła pomagać małżeństwom pragnącym adoptować dzieci z innych krajów.

Obecnie uczestniczy w wielu programach doradztwa na polu adopcji. Zajmuje się również projektami pomocy dla krajów rozwijających się, bogatsza o wiedzę wyniesioną z pracy w Indiach. Tam właśnie zrozumiała, że “tym ludziom można udzielić efektywnej pomocy, jedynie poznając ich kulturę, tradycję i duchowość. Dopiero wtedy nadchodzi moment, by wnieść coś od siebie”.