Barbara Tkaczow – Aleksandria Najjaśniejsza, Najpiękniejsza, Najświetniejsza

Najbardziej popularną, syntetyczną książką o Aleksandrii, poza cytowanym wyżej Forsterem, jest „Alexandrea ad Aegyptum” E. Brecci, rodzaj przewodnika po mieście i muzeum (wyd. francuskie 1914, wyd. angielskie 1922). Z nowszych pozycji należy wymienić: A. Bernand „Alexandrie La Grande – Le destin d’une ville fabulleuse” (Paryż 1966) i J. Marlowe „The Golden Age of Alexandria” (Londyn 1971). W języku polskim, poza albumem „Aleksandria” z Tekstem K. Michałowskiego i zdjęciami A. Dziewanowskiego (Warszawa 1970), nie mamy właściwie pozycji poświęconych tylko Aleksandrii. Natomiast poszczególne problemy związane z jej historią i kulturą, zwłaszcza w epoce hellenistycznej, omawiane sa miedzy innymi w książkach: A. Świderek „Kiedy piaski egipskie przemówiły po grecku” (Warszawa 1972), Hellenika – Wizerunek epoki od Aleksandra do Augusta” (Warszawa 1974) i Życie codzienne w Egipcie greckich papirusów (Warszawa 1983). Dzieje Aleksandrii rzymskiej i późnorzymskiej przedstawione są w wielu książkach A. Krawczuka, między innymi: „Cezar” (Warszawa 1972, „August” (Warszawa 1973), „Kleopatra” (Warszawa 1969) i w trylogii „Konstantyn Wielki (Warszawa 1970), „Ród Konstantyna” (Warszawa 1972, „Julian Apostata” (Warszawa 1974). W 1975 r. odbyła się w Krakowie sesja naukowa poświęcona wynikom polskich prac archeologicznych w Aleksandrii, a materiały z jej obrad zostały opublikowane pt. „Starożytna Aleksandria w badaniach polskich” (Warszawa 1977).   źródło opisu: Krajowa Agencja Wydawnicza 1988 źródło okładki: zdjęcie autorskie