Bartosz Suwiński – Bliki

„Kończą się obroty ust” – pisze autor Sehiru. W poprzedniej książce chwytał jasne obrazy w siatkę na motyle. W Blikach język tężeje i znaczy go szarość.
Kolejna noc świata? Cóż, gdy patrzeć z taką intensywnością, z jaką czyni to Suwiński, trudno żywić jakiekolwiek złudzenia. Bo jest coś schyłkowego w tej gęstości, którą poeta rysuje z natury.
Lecz jego opór trwa, świat nie ma dostępu do „piątej strony”, nadmiar słońca szkodzi wszak językowi…
Mniej płytkiego zadowolenia, bardziej winniśmy zagłębiać się w trudny las tradycji. Wici, które rozsnuwa poeta pomiędzy rzeczami i przeszłością poezji pochwycić trzeba koniecznie, aby nie pomylić ścieżek.
Rysujmy razem z nim ciepłym oddechem, grajmy na zwłokę, zobaczmy więcej!…   źródło opisu: Wydawnictwo Nowy Świat, 2013 źródło okładki: http://www.nowy-swiat.pl/