Beata Obertyńska – Wiersze wybrane

Beata Obertyńska (1898-1980), córka głośnej młodopolskiej poetki, Maryli Wolskiej, debiutowała w dwudziestoleciu międzywojennym jako autorka oryginalnych utworów poetyckich, zwracających uwagę krytyki umiejętnością konstruowania rozgałęzionej metafory, której punktem wyjścia był z reguły zabieg animizowania lub personifikacji zjawisk i tworów natury. Obertyńska okazuje się mistrzynią „liryki pejzażu”, ewokującej krajobrazy z kresów, kraju jej dzieciństwa i młodości, nasycone realistycznym konkretem i zmysłową plastycznością. Obrazy te, będące formą hołdu poetki dla sił natury, otwierają także pole dla refleksji osobistej, pełnej poczucia znikomości ludzkiej egzystencji w świecie. Ten ton pesymistyczny potęguje się w powojennej, emigracyjnej twórczości Obertyńskiej, przetwarzającej gorzkie doświadczenie historyczne w świadomość utraty własnego miejsca na ziemi, domu i ojczystego kraju.