Bernard Moitessier – Długa droga: samotnie między niebem i morzem

Bernard Moitessier urodził się w 1925 r. w Indochinach. W młodości zarabiał na życie żeglując dżonką po Zatoce Syjamskiej, potem przemierzał morza południowe. Wtedy to zrodziła się w nim miłość do morza, która zadecydowała o jego życiu.
W 1966 r. w towarzystwie żony Françoise opłynął pod żaglami „Joshuy” przylądek Horn w podróży non stop z Tahiti do Europy.
Urzeczony potęgą fal wysokich szerokości i oddechem pełnego oceanu wybiera się w samotną podróż okołoziemską. Zafascynowany żeglugą pomiędzy niebem a morzem, gwiazdami, latającymi rybami, delfinami, ptakami przedłuża podróż do półtorakrotnego okrążenia ziemi. Po 10 miesiącach zawija na Tahiti.
„Długa droga” to opowieść o tej właśnie podróży, najdłuższej podróży samotnej (34 455 mil – 69 367 km) bez dobijania do lądu. Nie jest to tylko relacja z przebiegu żeglugi, lecz też odbicie „czasu zastanowienia”, gdyż w tak długiej drodze krystalizuje się spojrzenie na świat. „Długa droga” to poemat morza, w którym statek i żywioły przenikają się wzajemnie i tętnią wspólnym życiem.   źródło opisu: okładka – Wydawnictwo Morskie – Gdańsk 1975 źródło okładki: zdjęcie autorskie