Bertrand Russell – Autobiografia 1914 – 1944

Drugi tom 'Autobiografii’ Bertranda Russella (1872 – 1970) – wybitnego angielskiego matematyka, logika, filozofa i pisarza, laureata Nagrody Nobla w zakresie literatury, przez biografów i krytyków nazywanego Wolterem XX wieku – obejmuje lata 1914 – 1944, znaczące w życiu autora. Russell przestaje być uczonym akademickim, zaczyna pisać książki popularne i poświęca się działalności pacyfistycznej, która zaprowadzi go aż do więzienia. Wyjeżdża do Rosji i do Chin. Żeni się po raz drugi i trzeci. Zakłada eksperymentalną szkołę dla dzieci. Wybuch drugiej wojny światowej zastaje go w Stanach Zjednoczonych. Zwolennik pacyfizmu podczas pierwszej wojny, staje się rzecznikiem bezkompromisowej walki z Hitlerem w czasie drugiej wojny światowej.
Zainteresowanie budzi zarówno ogrom problematyki poruszanej w jego publikacjach, nieco ekstrawaganckie, jak na lorda, wypowiedzi i poczynania, jak też burzliwe życie osobiste, ale miejsce w historii kultury zapewniły mu przede wszystkim osiągnięcia naukowe. Angielski pisarz Lytton Strachey umysł Russella porównywał do piły tarczowej: wszystkie jej zęby poruszają się jednocześnie i w przeciwnych kierunkach, ale ona, tnąc, posuwa się prosto do przodu.   źródło opisu: okładka