Bertrand Russell – Autobiografia 1944 – 1967

Książka ta stanowi trzeci tom autobiografii Bertranda Russella (1872-1970) – wybitnego angielskiego matematyka, logika, filozofa i pisarza, laureata Nagrody Nobla w zakresie literatury, przez biografów i krytyków nazywanego Wolterem xx wieku – obejmuje lata 1944-1967.
Po zakończeniu drugiej wojny światowej Bertrand Russell staje się działaczem na rzecz rozbrojenia nuklearnego, uwolnienia więźniów politycznych i przeciwnikiem wojny w Wietnamie. Z jego inicjatywy w 1966 roku powstaje trybunał do zbadania zbrodni w Wietnamie.
Działalność polityczna Russella, angażująca wybitnych mężów stanu i uczonych do tego szlachetnego celu, zaprowadzi go w końcu w wieku 89 lat do więzienia.
Zainteresowanie budzi zarówno ogrom problematyki poruszanej w jego publikacjach, nieco ekstrawaganckie, jak na lorda, wypowiedzi i poczynania, jak też burzliwe życie osobiste. Miejsce w historii kultury zapewniły mu jednak przede wszystkim osiągnięcia naukowe.
Angielski pisarz Lytton Strachey umysł Russella porównywał do piły tarczowej: wszystkie jej zęby poruszają się jednocześnie i w przeciwnych kierunkach, ale ona, tnąc, posuwa się prosto do przodu.