Bogdan Szczygieł – Mnisi w szafranowych szatach

Kilkunastoletni pobyt dra med. Bogdana Szczygła na Czarnym Lądzie utrwaliły cztery zbiory jego reportaży – „Tubib wśród nomadów”, „Maska z niama-niama”, „Rubikon czarnych dziewcząt” i „Nieprzespany sen Afryki”.

Kolejna książka lekarza-reportera „Mnisi w szafranowych szatach” wiąże się z pobytem w Kampuczy w 1981 r., dokąd wyjechał z ramienia Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża (CICR) jako szef polskiej ekipy medycznej PCK, pracującej w szpitalu w Kompong Cham nad Mekongiem.

I tym razem opowiadanych przeżyć i obserwacji nie przesłania perspektywa szpitala, przeciwnie – zawodowa dociekliwość Szczygła pomaga mu zrozumieć ludzi, zmusza do poznania ich losów, kultury, religii i mentalności. Szczygieł-reporter ma ucho i oko lekarza: potrafi dostrzec każde, nawet niby nic nie znaczące draśnięcie, złowić każdy szmer… Tym różni się od wszelkiego rodzaju podglądaczy i opisywaczy egzotyki.

„Jestem teraz w kraju, który miał trzy symbole: Angkor Wat, lotos i ryż. Wszystkie przetrwały. Angkor jest jedynym zespołem świątyń, które Pol Pot oszczędził. W swej megalomanii maniaka zamierzał zrobić coś, co Angkor zaćmi. Osiągnął. Zaćmił wszystko, co do tej pory zdarzyło się w dziejach: okupację hitlerowską, Hiroszimę, wyczyny Amina Dady. Pol Pot zrobił coś, co jak potworne memento pozostanie w historii ludzkości, gdy już z Angkoru nie pozostanie kamień na kamieniu”.   źródło opisu: z okładki