Bohumil Hrabal – Piękna rupieciarnia

Bez przerwy pić też się nie da, więc się dokształcam. Bohumil Hrabal (1914-1997). W tym jednym zdaniu, wypowiedzianym podczas spotkania z czytelnikami w restauracji Leśna w Kersku wiosną 1984 roku, jest cały Bohumil Hrabal. Dowcip, przekora, autoironia – to cechy charakterystyczne jego pisarstwa. Gdy towarzyszył im także szczególny poetycki liryzm, nieco surrealistyczne widzenie świata i całkowite utożsamienie się autora ze swymi bohaterami – a więc niemal zawsze – mieliśmy do czynienia z hrabalowskimi arcydziełami, jak Obsługiwałem angielskiego króla czy Zbyt głośna samotność – pisze w posłowiu do Pięknej rupieciarni Aleksander Kaczorowski.   źródło opisu: http://czarne.com.pl/ źródło okładki: http://czarne.com.pl/