brat Efraim – Droga przez mrok albo szaleńcy Boży. Od lęku do świętości.

„Żaden człowiek nie może oglądać Mojego oblicza i pozostać przy życiu.” (Wj 33,20)

Prawdziwa i głęboka kontemplacja nie jest możliwa, jeśli nie umrzemy dla samych siebie. Żyć z Boga i w Bogu możemy tylko wówczas, gdy z pokorą i z wiara poddamy się kolejnym śmiercią, które On zsyła – najczęściej poprzez zdarzenia w przebiegu naszego życia, niekiedy też działając bezpośrednio we wnętrzu naszego serca. Bez zapomnienia o sobie niemożliwe jest prawdziwe apostolskie promieniowanie, niemożliwe jest życie Boże.

„Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity” (J 12,24)