Bronisław Horowicz – Teatr operowy

…)Zagadnieniem kryzysu opery i jego przezwyciężeniem zajął się tuż przed wojną Bronisław Horowicz, uczeń Leona Schillera, dziś wybitny reżyser, twórca znakomitych inscenizacji operowych w Europie i Ameryce Łacińskiej.
Jego „Teatr operowy” ukazał się w r. 1946 w Paryżu w przekładzie na język francuski, obecnie zaś otrzymują go czytelnicy w pierwotnej wersji oryginalnej.
Autor zawarł w swej książce dwa przeglądy retrospektywne: w części pierwszej – historię samej opery, przede wszystkim z punktu widzenia stosunków wzajemnych między muzyką a słowem, w części drugiej – dzieje realizacji operowych. Przebiegając przeszłość Horowicz jednak w każdym momencie wybiera, opowiada się za jednymi tendencjami rozwojowymi, odrzuca inne. Dochodzi w ten sposób do wypracowania określonej estetyki operowej; ponad błędami weryzmu i naturalizmu wraca do pewnego kanonu artystycznego, który potwierdzenie znajduje zarówno w teatrze starożytnym czy u Glucka i Mozarta, jak i u nowszych reformatorów, u Appii czy u Craiga. Podsumowanie tej estetyki przynosi część trzecia pt. „Perspektywy”.
Napisana jasnym stylem, ubarwiona anegdotą, książka Horowicza będzie nie tylko cennym przewodnikiem dla artystów teatru muzycznego, ale i ciekawą, i pouczającą lekturą dla wszystkich miłośników opery i teatru w ogóle.   źródło opisu: http://www.ban-dreas.pl/horowicz-bronislaw-teatr-operowy,4697.html źródło okładki: http://www.ban-dreas.pl/horowicz-bronislaw-teatr-operowy,4697.html