Cezary Sikorski – Droga z Daulis do Delf

W Drodze z Daulis do Delf Cezary Sikorski próbuje odnaleźć w perspektywie światopoglądu starożytnego klasyczne dylematy  kultury nowożytnej. Czy można skonstruować hipotetyczny świat wolny od dylematów Kanta? Dla historyka idei, filozofa – rzecz niewykonalna. W poezji – możliwa.

Autor przemierza świat po tropach zaprzeszłych przeżyć. Brak tu drogowskazów. Każdy od nowa radzi sobie z życiem i śmiercią. Wciąż przegrywa Bóg, Dusza i idea Wszechświata, jako porządku całości. Podejrzane są abstrakcyjne prawdy, którym przeciwstawione jest rzemiosło.  Stół cieśli wygląda solidniej niż najlepsze twory filozofów i bogów. Dominuje nieufność do pojęć i kategorii. Werbalizacja zabija pierwotne smaki. Nic, co podlega analizie pojęciowej nie smakuje już bezpośrednio, bo smak lub kolor przeniesione są w osadowe skały kultury.  

Lecz tropy nie wskazują kierunku. Raczej wahanie, zarys alternatywy. Coś w zamian…

W zamian Boga – archetypy  losu. Relacje syna z matką mogą mieć nieskończoną ilość odcieni.
Lecz rozgrywają się ostatecznie w kilku wersjach dramatu Klitajmestry i Orestesa (Jeden dzień z życia Klitajmestry). Stosunki między synem i ojcem są równie bogate, lecz streszczają się w opowieściach
o Lajosie i Edypie (Lajos i syn).

W zamian idei duszy i wolności – wierność przeznaczeniu. Euklidesowi śnią się różne geometrie, alternatywne światy, w których mogłyby nie spełnić się archetypowe wybory. Lecz Orestes musi spotkać Elektrę, ta musi wyjawić prawdę, która go doprowadza do Klitajmestry (Sny niemożliwe Euklidesa).

W miejsce obcego Wszechświata – zmysłowość zespolonego z nami otoczenia: Pitagorejski kosmos nie śpi. Dotknąć go można tak dokładnie. Ściele się miękko pod nogami, Jak perski dywan lub kochanek. (Szkice antyczne, I).   źródło opisu: Zaułek Wydawniczy Pomyłka, Szczecin 2009 źródło okładki: www.zaulekpomylka.pl