Christine Dwyer Hickey – Pleciuga

Wstrząsająca opowieść o dzieciństwie tytułowej bohaterki Pepla to przydomek Caroline w Dublinie na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych dwudziestego wieku. śledzimy jedenaście lat z życia małej Caroline-Pepli, która dorasta w patologicznej rodzinie: tęgo popijający ojciec, udręczona i popadająca w coraz ostrzejszą depresję i alkoholizm matka oraz piątka rodzeństwa oto jej dziecięcy świat. Przez lata rozpad rodziny pogłębia się, awantury między rodzicami stają się coraz bardziej dramatyczne. Caroline podrzucana jest najpierw ciotkom, a następnie jako dziewięciolatka zostaje wysłana do przyklasztornej szkoły z internatem. Początkowo szkoła wydaje jej się karą i zesłaniem, z czasem okazuje się wybawieniem, gdy podczas odwiedzin w domu Pepla przekonuje się jak wygląda teraz byt jej najbliższych. Niestety i ten etap życia będzie miał swój kres i trzynastoletnia Caroline znów wróci do domu. Pisarka prowadzi narrację z punktu widzenia Pepli, a w kolejnych rozdziałach, w miarę jak dziewczynka dorasta i zyskuje coraz większą świadomość, dramatyczna wizja jej świata ukazana na kartach powieści również się zmienia