Czesław Miłosz – Miasto bez imienia. Poezje

Poetycki tom z 1969, zawierający z jednym wyjątkiem utwory z lat 1961-1968 (datowane nie tylko w Berkeley, lecz także we Francji i Szwajcarii podczas wakacyjnych podróży do Europy), w tym dwa poematy – tytułowy oraz Na trąbach i na cytrze, a także cykl dziewięciu wierszy Zapisane wczesnym rankiem mową niezwiązaną. Główny motyw tomu to napięcie między ekstazą a pamięcią w perspektywie medytacji nad własnym losem – ekstatyczne zachwycenie światem w wielu wierszach przerywają obrazy przeszłości, wizje pamięci. Wyobraźnia historyczna najpierw kapituluje tu przed bezosobowym ogromem piękna, potem odnosi zwycięstwo. Tom wyróżnia dykcja wersetu biblijnego, którym Miłosz, jak sam twierdził, był zawsze zafascynowany, ponieważ dawał możliwości „wyjścia poza system metryczny i objęcia więcej świata, zawarcia więcej świata”. W dominacji tego wersetu, obecnego w 14 z 26 utworów, można też widzieć wpływ lektury Walta Whitmana, Allena Ginsberga, a także Aleksandra Wata, oraz zapowiedź tłumaczeń biblijnych. Wiele utworów z tego tomu jest interpretowanych wyjątkowo rzadko. W Antologii osobistej znalazły się wiersze Jakże znosiłeś, Biel, Moja wierna mowo, Ars poetica? oraz fragmenty tytułowego poematu.   źródło opisu: http://panoramaliteratury.pl/index.php?action=entry&what=330