Daniel Szabataj – Pochwała Narcyza

Nikt nie może kochać siebie w swym własnym imieniu. Wielu podejmowało próby, któż tego nie robił, niektórzy twierdza nawet, że im się udało. Uzurpatorzy – żaden tego nie osiągnął! Człowiek dość dobrze jest wyposażony, aby wiedzieć, że tak dużo sobą nie reprezentuje, można go co najwyżej znosić. Tolerować. Akceptować. Ale kochać? Zbyt wiele wie o sobie, by móc się dłużej łudzić, zawsze go w końcu zjada robak wątpliwości. Kochać cię? Rzuca ja do siebie. Chyba śnisz. Narcyz jest mitem, a tym bardziej narcyzm, dlatego że nigdy nie istniała miłość własna.   źródło opisu: Matras źródło okładki: Matras