David Gemmell – Nocny sokół

Druga, osadzona w nowym świecie („Miecz w burzy”), powieść twórcy sagi Drenajów.

Upiory przeszłości powstają. A wszystko zaczęło się od ślubowania: „pewnego dnia wyrwę mu to jego parszywe serce!”, złożonego przez pewnego młodzieńca. Ów młodzian to wyjęty spod prawa Bane zwany też Bękartem, chociaż nikt nie wyrzekł tego miana w jego obecności. Zrodzony jako owoc zdrady, noszący imię oznaczające klątwę, Bane wychował się wśród wojowników Rigante, którzy cenią go za waleczność, lecz obawiają się jego nieokiełznanej natury.

Siedemnastoletni Bane udaje się na dobrowolne wygnanie i trafia do gniazda os, które zdaniem nielicznych uosabia wszystko co wieczne i święte: do wielkiego Kamiennego Grodu. W tym mieście, w którym gladiatorzy zabijają dla uciechy gawiedzi; gdzie pod cienką warstwą wiedzy i kultury kryje się otchłań korupcji i zepsucia, Szkarłatni Kapłani sieją strach, gniew i nienawiść, które przetrwają wieki. A jednak nawet tam prześladowani wyznawcy Kultu Drzewa pod duchowym przywództwem tajemniczej Pani w Woalu odważyli się szerzyć swoją filozofię miłości i harmonii.

Żądny zemsty Bane Bękart szykuje się do bitwy, mającej zniszczyć mit Kamiennego Grodu. Krwawe starcie jest nieuchronne i syn niepokonanego króla-wojownika, słynnego Connavara Demoniczne Ostrze, musi stanąć do walki, aby ocalić świat.   źródło opisu: [Zysk i S-ka, 2004]