Didier Decoin – Pokojówka z Titanica

Jest rok 1912 – rok „Titanica”. Jest Maria Diotret, młoda pokojówka z transatlantyku, i pięćdziesięcioletni doker – Horty.
Płynący statek zostawia za sobą kilwater – smugę zmąconej wody. W „kilwaterze” Horty’ego i Marii widać tawernę „Pod Głową Żółwia”, mokre nabrzeże Southampton, rozległe tereny Nowego Jorku, wymarzone jeziora stanu Maine, światła „Le Grand Theatre”, noce w porcie, po którym krążą kochankowie i zabójcy. W tej dziwnej „historii miłosnej” znajduje miejsce Zoe: mała, ruda i cierpliwa żona, czekająca aż Horty wróci wreszcie do domu. Występuje w niej Zeppe, boy cyrkowy, wierzący, że zrobi fortunę na miłości Horty’ego do Marii, i zbyt wrażliwa Aicha. Los nie zostawił jej nawet tyle czasu, by nauczyła się liczyć do jedenastu. Pojawia się też Sciarfoni, pilot portowy, żyjący jak zwierzę pod wielką przewróconą barką, i Mauren, złodziejka biżuterii grasująca w teatrze „Drury Lane”. Są tu wszyscy, cały ten światek portowy – dokerzy, trymerzy, „dziewczynki”, bogaci podróżni, ubodzy emigranci…