Elżbieta Wolicka – Narracja i egzystencja : „Droga okrężna” Paula Ricoeura od hermeneutyki do ontoantropologii

Struktura niniejszego studium ujawnia porządkującą intencję wywodów. W rozdziale pierwszym przedstawione są lingwistyczne podstawy Ricoeurowskiej koncepcji hermeneutyki jako dialektyki zapośredniczeń. W rozdziale drugim omówione są bardziej szczegółowo hermeneutyczne procedury Ricoeurowskiej „drogi okrężnej”, mające doprowadzić do ufundowania filozofii działania i „małej etyki” na bazie fenomenologii dialogu, interpretowanej w kategoriach poetyki narracji oraz teorii argumentacji. W rozdziale trzecim referowana jest, a także komentowana i sproblematyzowana efektywność hermeneutycznej procedury, której celem, w zamyśle autora, miał być projekt ontoantropologii – filozofii człowieka w jego dynamicznej, „uczasowionej” i dialogicznej tożsamości „bycia-sobą-jako-innym”.

SPIS TREŚCI

Przedmowa – hermeneutyczna dialektyka zapośredniczeń

I. Język – tekst – opowieść
1. Koncepcja jezyka – mowa i pismo
2. Pojecie tekstu i problem recepcji
3. Opowieść jako medium „uczasowionej” egzystencji
a. Czasowość kosmiczna i czas przezywany
b. Potrójna mimesis – narracja i czas
c. Pytanie o „rzeczywistość” – pytanie o „prawdziwość”

II. Hermeneutyka jako filozofia działania – w drodze do ontoantropologii
1. Fakt wypowiedzi i akt mówienia – paradoksy wskaźników podmiotowych
2. Semantyka i pragmatyka działania
3. Narracja i tożsamość osobowa
4. Projekt etyki dialogicznej
a. Mądrość praktyczna i dylematy działania
b. Nakaz i zobowiazanie woli
c. Aporie sprawiedliwości

III. „Ku jakiej ontologii?”
1. Między wymogiem sprawiedliwości a roszczeniem do autonomii
2. Ontologiczne implikacje filozofii działania – konflikty interpretacji
a. „Bycie-sobą” jako „poświadczenie”
b. „Bycie-sobą” – Arystoteles versus Heidegger
c. „Bycie-sobą-jako-innym”

IV. Próba podsumowania – dialektyka zapośredniczeń a doświadczenie źródłowe
1. Założenia metodologiczne hermeneutyki Ricoeura
2. Pojeciowe wyznaczniki Ricoeurowskiej ontoantropologii

Bibliografia
Indeks osobowy   źródło opisu: Wydawnictwo KUL, 2010