Erich Fromm – Serce człowieka

Współcześni ludzie bardziej od innych istot żywych kochają mechaniczne gadżety. (…) Interesujemy się ludźmi jak przedmiotami (…) a nieżywymi osobami. Wszystko to idzie w parze ze wzrastającą rolą metod biurokratycznych. W gigantycznych centrach produkcyjnych, gigantycznych miastach, gigantycznych wioskach ludzie są administrowani, jak gdyby byli przedmiotami; rządzący i rządzeni są przekształcani w rzeczy i stają się posłuszni odnoszącym się do rzeczy prawom. Człowiek jednak nie może być rzeczą, jeśli zredukuje się go do Przedmiotu przekształca się w niebyt, ale zanim to nastąpi, popadnie w rozpacz i zapragnie zniszczyć wszelką formę życia.
Człowiek nie jest ani zły, ani dobry. Jeżeli ktoś wierzy w dobroć człowieka jako w jedyną jego potencjalność, w sposób konieczny przywdzieje różowe okulary optymizmu i w efekcie przeżyje bolesne rozczarowanie. Jeżeli ktoś natomiast wierzy w skrajność przeciwną, skończy jako cynik i będzie ślepy na postrzeganie dobra u innych i u siebie.   źródło opisu: http://etiuda.net/ źródło okładki: http://etiuda.net/