Eryk Lipiński – Warszawa w karykaturze

(…) Słowo ,,karykatura” pochodzi z włoskiego ,,caricare” (przeciążać, ładować, przesadzać, szarżować), a straciwszy swój pierwotny sens, oznacza dziś dziedzinę sztuki przedstawiającą osoby lub rzeczy w sposób komiczny, śmieszny, uwydatniający charakterystyczne, najczęściej przesadzone, cechy danej osoby czy tematu.
(…)
Kiedy powstał projekt wydania niniejszej książki, przejrzałem wiele roczników pism humorystycznych i satyrycznych i wybrałem ponad 2500 rysunków-karykatur, których tematem były sprawy warszawskie. Zamieszczone tu 424 ilustracje są wynikiem kilkakrotnych trudnych selekcji, bowiem z każdym odrzuconym rysunkiem nie było łatwo się rozstać, każdy wydawał się cenny dla ukazania jakiejś charakterystycznej strony życia miasta.
(…)
Warszawa jest miastem, gdzie humor ceni się ogromnie, nawet w ciężkich, często tragicznych latach zaborów i terroru hitlerowskiego ludzie zdobywali się na uśmiech, rodził się dowcip sytuacyjny, kolportowano anegdoty, kawały, rysunki satyryczne – była to samoobrona narodu przed pogrążeniem się w apatii i bierności. A cóż dopiero w okresie pokoju, kiedy artyści mogą do woli wykpiwać ujemne zjawiska życia miasta. Ale patrząc na rysunki zebrane w tym albumie jedno rzuca się w oczy – miłość do Warszawy. Artyści krytykując, wyśmiewając, szydząc, przejaskrawiając są jednak przekonani, że ich rysunki sprawią, iż stolica będzie coraz piękniejsza i w miarę upływu czasu będzie dawała coraz mniej tematów do ostrej satyry i krytyki, a coraz więcej dla pogodnego humoru.   źródło opisu: wstęp źródło okładki: zdjęcie autorskie