Eugène Ionesco – Kubuś, czyli uległość. Morderca nie do wynajęcia. Nosorożec. Król umiera, czyli ceremonie. Szaleństwo we dwoje

Dramaty („Kubuś, czyli uległość”, „Morderca nie do wynajęcia”, „Nosorożec”, „Król umiera, czyli ceremonie”, „Szaleństwo we dwoje”) Eugene Ionesco, który będąc autorem awangardy Teatru Absurdu lat pięćdziesiątych protestował przeciw wszelkim schematom i kompromisom tego czasu, zaliczane są do kanonu dramaturgii współczesnej. Są to sztuki o buncie przeciw stereotypom myślenia i zachowań, które demaskują natrętność banału i zagrożenia, jakie niesie powszechny kompromis. Świat tzw. Przeciętnych ludzi: urzędników noszących czarną teczkę, sklepikarzy, kelnerek, paniuś z pieskiem lub kotem pod pachą, zdebilałych staruszków, eleganckich starszych panów, dozorczyń machających miotłą i podsłuchujących wszystkie rozmowy, ukazany jest w karykaturalnym krzywym zwierciadle. Jest to nie tyle świat, co raczej światek marionetek pozbawionych autentyzmu, manipulowanych przez powszechnie panujący obyczaj.