Ewa Oranowska-Lasocka – Jeśli tylko będziesz

Miłości towarzyszy zawsze jakiś drobiazg: bukiet kwiatów, klejnot, barwa, dźwięk czy słowo. Tym drobiazgom nadaje się eleganckie i wyszukane formy, by poprzez nie tym mocniej trafić do serca zakochanej czy zakochanego. Pod tym względem literatura, a zwłaszcza poezja, jest wyjątkowa. Ale bywa i tak, że w miejsce wyszukanej formy wiersza, zaskakującej metafory, zjawia się bezpośrednie, proste wyznanie. Tak jest w przypadku miłosnych zaklęć Ewy Oranowskiej. Autorka zaklina swe zauroczenie, swoje uczucia do ukochanego mężczyzny. Modli się o to by nie przeminęło, by świat odczuwanej wspólnoty był bezpieczny na wyciągnięcie ramion, ich opiekę, na urokliwe spacery po lesie, niekoniecznie kiedy wybucha maj. czy kiedy mgły poranne okrywają miasto. Ta dyskretnie wpisywana w rytuał miłosnego odczuwania codzienność, wzbogaca nie tylko
zakochane serce, ale i otaczający je świat. To promieniowanie, ta przemiana energii jest bezcenna. Czasem jest warta tyle ile przysłowiowy ból, czasem aż tyle ile wciąż trwające marzenie. Tych, ponoć tylko drobiazgów, nie da się tak naprawdę zważyć. Liczy się to „podróżowanie w przyszłość” odczucie własnej i obiektu swych uczuć wartości, zwłaszcza w takich momentach, kiedy:
Wszystkie gwiazdy świata,
patrzą na nas.

Ale nie może być inaczej, pod tymi gwiazdami bowiem bije gorące, zakochane serce.
Andrzej Żmuda   źródło opisu: Wydawnictwo Ad Oculos, 2008 źródło okładki: http://www.adoculos.pl/index.php?s=karta&id=131