Ewa Przybylska – Most nad Missisipi

Zielony irokez i fantazyjne kapelusze o dużych rondach na tyle wyróżniają się z przeciętnego świata, że nieoczekiwanie mają ze sobą wiele wspólnego. Tak jak dziesięcioletni Kuba ze starszą panią Teodorą: oboje są samotni, pełni fantazji i oboje przed czymś uciekają, wzajemnie się wspierając.
fragm. z recenzji Małgorzaty Kąkiel, Instytut Książki