Ewa Smołka – Filozofia kształtowania charakteru

„Zasadniczy błąd wielu nowoczesnych pedagogów tkwi w tym, iż nie uświadamiają sobie, że nie można wydobywać z chaosu, zanim się samemu nie zdołało wyjść z pełnego chwiejności stanu subiektywnego i stanąć na spiżowy m gruncie. […]Henryk Heine wyrzekł raz w obliczu katedry w Antwerpii te słowa:”Owe czasy miały dogmaty, my zaś mamy mniemania. Z mniemań jednak nie buduje się katedr”. Słowa te zastosować można do budowy charakteru. Charakter jest jakby katedrą gotycką, która z ciasnych uliczek samolubstwa wydźwiga duszę wzwyż w linii prostej.Katedry owej nie buduje się w duszy za pomocą samych mniemań, lecz za pomocą wielkich niewzruszonych prawd. Na braku takich prawd polega największa słabość współczesnego wychowania. Dumni jesteśmy z powodu „stulecia dziecka”, gdyż dziś metodyce wychowania poświęcamy więcej uwagi, niż wszystkie stulecia przed nami. Zapominamy jednak, ze jesteśmy od owych stuleci ubożsi o siłę wychowawczą. To, co najbardziej działa wychowawczo, to nie śmiertelny podmiot – mimo całego wysiłku jego metodyki – lecz prawda. Tylko ona uwolnić nas może od przemocy subiektywności. I tylko o tyle stać się może jednostka i zastosowana metodyka siłą wychowawczą, o ile przeniknięta jest na wskroś taką prawdą”. F.W. Foerster, Wychowanie i samowychowanie   źródło opisu: Matras źródło okładki: Matras