Frank McCourt – Prochy Angeli

Uhonorowane w 1997 roku Nagrodą Pulitzera wspomnienie urodzonego na nowojorskim Brooklynie syna irlandzkich imigrantów, które przyniosło mu sławę i uznanie. Na podstawie tej przepełnionej radością życia książki powstał w 1999 roku słynny film Alana Parkera.

Lata 30, czasy Wielkiego Kryzysu. Uciekając przed nędzą i brakiem pracy, rodzina McCourtów powraca z Ameryki do Limerick w Irlandii, by w miejscowych slumsach prowadzić walkę o przetrwanie. Taki jest punkt wyjścia fascynującej autobiograficznej historii młodego chłopca Franka i jego rodziny – matki Angeli, ojca Malachy’ego, trójki braci i siostry – historii o godności, sile marzeń oraz zbawczej mocy śmiechu. Cierpiących głód, nędzę i upodlenie – nie dość, że biednych, to jeszcze „innych”, pomimo swego irlandzkiego pochodzenia postrzeganych przez sąsiadów jako rodzina amerykańskich gangsterów. Matka nie ma dość siły, by pracować, ani pieniędzy, żeby wyżywić dzieci. Ojciec nad pracę przedkłada alkohol i ucieczkę od rzeczywistości, zaś kilkunastoletni Frank musi porzucić szkołę, aby zapewnić byt swoim bliskim. Tym, co wśród wąskich kamienic, brudu i rynsztoków pozwala im zachować godność i pogodę ducha, są opowieści przekazywane z ust do ust – zarówno o dziejach Irlandii, jak i o własnej rodzinie.

Pierwsze wyd. polskie ukazało się pod tytułem „Popiół i żar”