Gabriele D’Annunzio – Triumf śmierci

Chociaż było w nim tyle możliwości, nie korzystał z nich i próżnował. Nie robił nic poza namiętnym czytaniem, pochłanianiem muzyki i książek, gdyż był już przeświadczony o własnej nieprzydatności. Siłą drwiącej wewnętrznej ironii niszczył wszelkie zamierzenia. Skoro zaczął wątpić w siebie samego, powoli doszedł do tego, że zwątpił we wszystko. Skoro zaczął cierpieć z przyczyny siebie samego, powoli doszedł do tego, że cierpiał z przyczyny wszystkiego. Czuł, że przytłacza go powszechna ludzka głupota, wszystko burzyło się w nim na widok tłumu…

[fragment książki]   źródło opisu: Czytelnik 1976 źródło okładki: www.conrada11.pl