Goncalo M. Tavares – Panowie z dzielnicy

„Mam ochotę stłuc Tavaresa, bo nikt nie ma prawa tak dobrze pisać w wieku 35 lat”.
José Saramago do Tavaresa podczas wręczania mu nagrody im. Saramago w 2005 r. za powieść „Jerusalém”

„»Panowie z dzielnicy« przywodzą na myśl Lewisa Carrolla, bo nieustannie wywołują wrażenie, że normalna logika ludzkiego życia ulega rozkładowi. »Pan Valéry« przywołuje też inne słynne dzieła, jak »Un Certain Plume« wielkiego Henri Michaux czy »Herr Keuner« Bertolda Brechta. Ale przede wszystkim nawiązuje do francuskiego poety Paula Valéry’ego. Twórczość Tavaresa to doskonały przykład inteligencji, wdzięku i językowej dyscypliny”.
José Antonio Gomes, „Expresso”

Jeden często skacze do góry, bo sam niewielki – poszukuje sposobu na dorównanie tym wyższym, drugi ma szufladę przeznaczoną specjalnie do przechowywanie pustki, trzeci rozkłada książkę w taki sposób, żeby słońce mogło ją poczytać… I codziennie przewraca stronę. W krótkich, zabawnych, opatrzonych ilustracjami przypowiastkach filozoficznych panowie: Valéry, Henri, Brecht, Juarroz, Kraus i Calvino wprowadzają nas w świat swych egzystencjonalnych pytań i przemyśleń – z pozoru logicznych, nierzadko absurdalnych. Tavares twórczo wykorzystuje różne konwencje, prowadzi grę z czytelnikiem, zmusza do refleksji i… bawi.   źródło okładki: własne