Graham Greene – Nasz człowiek w Hawanie

Intryga i miłość – w jednym z wywiadów znakomity i sławny na całym świecie pisarz angielski Graham Greene (1904-1981) przytoczył tytuł tej klasycznej sztuki Schillera jako klucz do własnej twórczości, w której zawsze operował pełną napięcia akcją powieściową i zgłębiał niepokorne wobec wszelkich moralizatorskich formułek tajniki ludzkich serc.

„Nasz człowiek w Hawanie” (1958) – powieść zaliczana do najciekawszych utworów tego pisarza – jest dla jego twórczości niezmiernie charakterystyczna. Intryga fabularna przypomina wręcz powieść szpiegowską, choć jednocześnie jest sarkastyczną drwiną ze „spiskowej teorii dziejów”. Raporty wywiadowcze wysyłane z Kuby do centrali okazują się nie mieć żadnego pokrycia w rzeczywistości, a prorocze nieomal przestrogi pisarza przed poleganiem na takich doniesieniach uzyskały w rok po ukazaniu się książki swoiste potwierdzenie w castrowskim przewrocie, jaki się na Kubie dokonał. A miłość? „Nasz człowiek w Hawanie” jest przejmującym hymnem na cześć uczucia nie liczącego się z żadnymi zakazami ani konwencjami.