Grażyna Grzegorska-Wolin – Pierwszy raz w życiu

– Stęskniłem się za tobą – odparł Mikołaj. – Nie wpuścisz mnie?
– Wejdź, bo przeciąg. – Nie ruszyłam się z przedpokoju. Pies na wszelki wypadek od razu przyniósł gumową kość, położył przed sobą i wyzywająco obserwował Mikołaja.
– Tak będziemy tu stali? – spytał Mikołaj.
– Jak masz coś do mnie, to się streszczaj – warknęłam, choć z bólu ssało mnie w środku.
– Tak po prostu przyszedłem – Mikołaj oparł się o szafę.
– A jak się czuje twoja żona? – starałam się mieć w głosie jak najwięcej ironii.
– Dziękuję, w porządku – udał, że nie rozumie zjadliwości.
– Dlaczego jej nie zabrałeś ze sobą? – brnęłam dalej.
– Rzadko wychodzimy razem – przyglądał mi się spod przymrużonych powiek. – Do twarzy ci z tą ironią – uśmiechnął się.
– Wiesz co? Idź! Idź stąd i nigdy więcej do mnie nie przychodź!