Gustaw Herling-Grudziński – Biała noc miłości. Opowieść teatralna

Urszula nie myliła się: na jego twarzy pojawił się uśmiech. Krzyknął wątłym, lecz radosnym głosem: „Biała noc w Wenecji!” Jednym susem skoczyła do wezgłowia, wspięła się na palce, zarzuciła mu ręce na szyję. On także otoczył jej szyję rękami. Całowali się jak młodzi, jak niegdyś w Grodnie, wciąż nie syci, ich głosy plątały się we wspólnym okrzyku: „Biała noc w Wenecji!” Ona pierwsza poprawiła ten okrzyk: „Biała noc miłości!”.   źródło opisu: Czytelnik, 2004 źródło okładki: zdjęcie autorskie