Gustaw Herling-Grudziński – Gorący oddech pustyni

W opowiadaniach z lat 1993-95, zebranych w tym tomie, autor kontynuuje nurt metafizyczny zapoczątkowany przed laty opowiadaniem ”Wieża”. Pisarz wiele uwagi poświęca w nim refleksji nad kondycją człowieka. Zawsze fascynowały go ukryte zakamarki duszy ludzkiej, a wyzwanie stanowiła jej ”ciemna” strona. Ale nawet tam, gdzie autor opisuje ”zniewalająco urodziwe twarze zła”, w jego utworach obecny jest inny, zagadkowy wymiar, wychodzący poza doczesną rzeczywistość.
Nominacja do Nike 1998