Hans Christian Andersen – Dzwony

„W wielkim mieście, wśród gwaru i wrzawy ulicznej, w chwili, gdy słońce kryło się za domy i tylko niebo jaśniało jak złote pomiędzy kominami, słychać było czasem dźwięk szczególny, podobny do odgłosu dzwonu. Zdarzało się to rzadko i na krótką chwilę, gdyż turkot głuszył tajemnicze tony, a ludzie tak byli zajęci rozmaitymi sprawami, iż nie zawsze zwracali uwagę na wszystko, co dokoła nich brzmiało. Dziś ten usłyszał ów dzwon, jutro inny, każdy spoglądał w górę i powtarzał: — Słońce zachodzi.”

Czyta: Wiktor Korzeniewski,
Reżyseruje: Marcin Cisło   źródło opisu: http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/dzwony/ źródło okładki: http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/dzwony/